Aankomst in Ethiopie en bezoek aan Alemachen

Na een erg korte nacht in het vliegtuig, kwamen we vanochtend vroeg aan in Addis Abeba. We landden precies bij zonsopgang, wat erg mooi uitzicht gaf. Vooral voor Yisak, vanaf zijn plek bij het raampje, had goed zicht op zijn geboortegrond. Als we een half uur eerder waren geweest was het nog pikdonker geweest, dus dat was mazzel. 


Uiteraard was de rij voor mensen met visum langer dan die voor mensen die nog een visum moesten kopen. Maar gelukkig waren ze een stuk sneller in het afhandelen bij de douane. Dat viel dus toch mee. 


Het kostte even voor we al onze bagae  bij elkaar hadden, maar toen we eenmaal buiten stonden was daar Abey, onze chauffeur en tolk de komende dagen, met een stralende lach. En de zon was inmiddels doorgekomen. 


Na een flink ontbijt in ons hotel bleek onze kamer inmiddels vrij. Dus eerst maar eens een dutje gedaan. Om 11 uur gingen we, samen met Amanuel en zijn familie (met wie we deels samen reizen), op bezoek bij Alemachen, een revalidatiecentrum voor zo'n 40 arme kinderen, die geopereerd worden aan fysieke handicap, waaronder veel klompvoetjes. Het tehuis wordt geleid door een priester en draait verder op vrijwilligers en donaties. Echt heel mooi om te zien hoe kinderen voor hun operatie nog alleen wat kunnen strompelen en hoe ze daarna (soms na meerdere operaties en met veel fysiotherapie en oefenen) (vrijwel) normaal kunnen lopen. 


Het geld dat we hadden ingezameld, en de 3 of 4 koffers met kinderkleding, speelgoed en andere spullen die Astrid had verzameld werden in grote dankbaarheid aanvaard. En hoewel fotograferen eerst verboden was, mochten we later toch wel wat foto's maken, toen we, na een ethiopisch liedje van de kinderen, een nederlands liedje terugzongen en de interactie met de kinderen op gang kwam. Krukken- en rolstoelvoetbal, pijperagers tot armbandjes omdoen, ballonnen uitdelen, klapspelletjes, ed. 


Verder lekker ethiopisch gegeten als lunch en rustig wat in de tuin van het hotel gezeten. We waren behoorlijk moe! Het bleek te veel gevraagd van Selamawit (Yisaks moeder) om gisteren al naar het hotel te komen, ookal dacht de tolk eerst nog dat ze dat zou doen.  Afstanden (met files in het verkeer) zijn best groot in Addis. En ze had het druk met voorberijden (koken) voor onze komst morgen.