Simien Mountains

Vanochtend vroeg kwamen onze reisgenoten voor onze 4-daagse trektocht in de Simien Mountains met enige vertraging aan in  Gonder. Ze hadden de dag tevoren hun vlucht gemist door allerlei pech en een onhandige chauffeur. We hadden een ontbijtpakketje voor ze geregeld, zodat we meteen konden gaan rijden naar het beginpunt van onze wandeling. We hadden een comfortabele bus, waar we met onze groep van 10 in pasten, dus gezellig om alle reisverhalen en ervaringen met biologische ouders uit te wisselen. 

Na 2 uur rijden kwamen we bij het kantoor van het nationaal park Simien Mountains, waar we toegang betaalden en tenten, slaapzakken, eten en personeel meekregen.  We hadden twee gidsen mee en ook nog twee bewapende scouts, die ons moesten bewaken. De scouts spraken geen woord engels en het werd niet helemaal duidelijk waar ze ons tegen moesten bewaken, wilde dieren of mensen, maar het waren vriendelijke oude mannen, die een baan vast goed konden gebruiken. De gidsen waren leuke jonge jongens uit het gebied zelf, die behoorlijk engels spraken. 

Na nog een klein uur rijden in het parkgebied, begonnen we dan eindelijk aan onze wandeling. Het was zo'n 3 uur lopen naar het eerste kamp, Sankhaber. We begonnen de wandeling al op zo'n 3200 meter hoogte en dat kon je merken ook. Vooral op stukken waar je moest klimmen, stond je al gauw te hijgen. Gelukkig was het uitzicht prachtig, dus genoeg aanleiding om regelmatig even (hijgend) bij te komen.

Toen we bij het kamp aankwamen was het even schrikken. Wat een hoop tentjes stonden daar! Vorige keer (11 jaar geleden) dat Wouter en Inger hier waren, waren er nog twee andere toeristen. Nu waten het er zeker 50. Plus hun gidsen, scouts, koks...

Fijn was dat we dit keer, behalve kleine slaaptentjes, een grote tent hadden waar we met ons tienen konden zitten en eten. Het wordt namelijk behoorlijk koud 's avonds op die hoogte en als het dan ook nog waait, is het buiten wel heel koud. Goed geregeld dus, door onze reisorganisator Nur Lign. Er stond al thee, koffie en popcorn voor ons klaar en de tenten waren al opgezet toen we aankwamen. Luxe! Minder luxe waren de toiletten, maar wat wil je op zo'n afgelegen plek waar geen stromend water is.

Na een stevige warme maaltijd kruipen we vroeg onze tentjes in. Helaas wil de slaap niet echt komen. Zowel Wouter als ik liggen te woelen. Dat heeft met de hoogte te maken, maar rommelende darmen en een WC-put waar je 50 meter heen moet lopen, helpen ook niet echt...

Door diaree verzwakt ziet Wouter het niet zitten om de trektocht de volgende dag voort te zetten. Helaas breken we onze trektocht vervroegd af. Gelukkig is het mogelijk om door een auto te worden opgehaald. We nemen afscheid van de groep en reizen terug naar Gonder. Onderweg zien we nog een kudde aapjes. In Gonder 'vieren' we Oudjaarsavond met pizza (Yisak en Inger) en droge crackers (Wouter), en kruipen rond 10 uur ons bed. In Ethiopie is er een andere kalender, dus nieuwjaar gaat ongemerkt aan ons voorbij.