Eerste week in Nederland

Tsja, en nu begint het leven van Yisak in Nederland echt. We leren Yisak nu kennen als een temperamentvol mannetje, dat heel blij en uitgelaten kan zijn, maar ook ineens heel boos kan zijn als hij zijn zin niet krijgt, of heel verdrietig. Hij geniet met volle teugen van nieuwe dingen als fietsen, een boswandeling, zwemmen, spelen aan het strand, en natuurlijk van het krijgen van kadootjes. En wij genieten natuurlijk weer volop van zijn blijdschap. Maar met name ’s avonds en ’s nachts heeft hij het moeilijk. Het is duidelijk dat hij nog wel erg moet wennen en dat hem dat veel energie kost. In Ethiopie sliep hij ’s avonds meteen in, en sliep ‘s nachts als een blok (maar wel bij ons op de kamer), nu moet je er echt bij blijven tot hij in slaap valt en als hij ’s nachts wakker wordt blijft hij net zo lang roepen tot een van ons bij hem in bed kruipt tot hij weer slaapt. ’s Ochtends is hij er vroeg weer bij: zo rond een uur of zes vindt hij het wel licht genoeg om op te staan. En ons amhaars noch zijn nederlands zijn goed genoeg om hem uit te leggen dat het in Nederland in de zomer heeeeeel lang licht is. Kortom: zijn ouders zijn inmiddels moeier dan hij! De eerste week hebben we met de hele familie middagslaapjes gehouden. Inmiddels is Yisak wel over zijn vermoeidheid van de reis heen, en zijn de middagslaapjes afgeschaft. Iets wat wij wel jammer vinden…

De communicatie gaat steeds beter. Yisak begint al aardig wat nederlands op te pikken en raakt ook gewend aan de beperkte zinsconstructies die wij hanteren in het amhaars. (vb: ‘nu spelen, dan eten, dan met auto naar oma, dan oma spelen’). Hij heeft veel geleerd van die kleine blokboekjes met woordjes als omhoog-omlaag, dik-dun, etc. (Heel grappig is dat hij zijn opa Dick en opa Gerrit omgedoopt heeft in opa Dik en opa Dun). Inmiddels heeft hij voorkeur voor wat complexere (plaatjes)boeken, waar hij zelf hele verhalen bij houdt, deels in het nederlands, deels in het amhaars.

Yisak doet erg veel dingen voor de eerste keer, en dat levert grappige dingen op, maar is soms ook onbegrijpelijk en daarom frustrerend voor Yisak. Grappig is bijvoorbeeld dat hij, na een tijdje pootje baden in het Wed (een duinmeertje) uiteindelijk het wel aandurfde om te gaan 'zwemmen'. Hij had zijn korte broek en T-shirt aan toen hij door ging. En al gauw vond hij dat een beetje koud, dus toen kwam hij naar mamma: hij wilde zijn jas er graag bij aan!

Fietsen vindt Yisak ook erg leuk. Ook de skatebaan heeft hij inmiddels ontdekt en daar scheurt hij met zijn steunwieltjes en al vanaf. Laatst ging Wouter voor het eerst een wat groter stuk met hem fietsen. Daar was er een asfalten fietspad. Dat vond hij erg lekker fietsen! Toen hij daarna weer bij ons de buurt in kwam, en het fietspad ophield, moest hij weer op de stoep. Erg frustrerend en moeilijk uit te leggen voor Yisak: hij wilde natuurlijk graag op de rijbaan, waar wel asfalt was, maar dat mocht niet.

We hebben het de eerste tijd zonder televisie gedaan, maar toen hij maandag ziek en erg hangerig was, heeft Wouter een video voor hem gehaald. Een tekenfilm met race-auto’s, die hij helemaal het einde vindt. Hij wil er elke dag wel naar kijken (en hij duurt wel 2 uur!). Dat mag hij niet, maar het is wel erg handig ’s ochtends voor het ontbijt om hem even lekker rustig op te bank te hebben zitten…

Yisak vindt het ook erg leuk om met andere kinderen te spelen, dus we zoeken zijn neefjes en nichtjes nu regelmatig op. Dat vindt hij erg leuk. In de straat zijn op dit moment weinig kinderen (vakantie), dus wij kijken uit naar het moment dat de 6-jarige buurjongen van 2 huizen verderop terug is van vakantie.