18 juli aankomst in Nederland

Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten was het inmiddels rond twaalf uur ’s nachts, maar denk maar niet dat Yisak meteen ging slapen. Hij vond het veel te leuk in het vliegtuig. Hij had een eigen TV-schermpje voor zich met afstandbediening, waarvan hij de knopjes het liefrst allemaal tegelijkertijd wilde indrukken. Er waren tekenfilmpjes, waaronder Tom en Jerry en die bleek hij zowaar te kennen. Al met al was het kwart over een voordat hij sliep en ’s ochtends om 5 uur ging het licht weer aan en kwamen ze langs met het ontbijt. Yisak at alleen de reep chocola op, die bij zijn kindermenuutje zat. Ook wij hadden nog weinig trek. We zaten op de middenrij en hadden dus geen raam. Gelukkig waren er achterin het vliegtuig een paar kleine raampjes, waardoor we met hem naar buiten gingen kijken. Dat vond hij erg leuk, dus toen de landing werd ingezet en we weer op onze plaatsen moesten gaan zitten met de riemen vast, spartelde hij flink tegen. Gelukkig was er iemand bij een raampje, die wel met ons wilde ruilen van plek. Zo kon Yisak toch zijn eerste landing in Nederland zien.
Het is moeilijk te doorgronden wat er allemaal in zijn koppie omgaat. Zelf werd ik opeens emotioneel toen ik probeerde Yisak’s eerste stappen op Nederlandse bodem te filmen. Ik kon geen woord uitbrengen, terwijl ik de bedoeling had een tekst uit te spreken over zijn eerste stappen. Yisak had het wat later ook even moeilijk bij de douane. We hadden net door het raam staan zwaaien naar de familie die ons af kwam halen, en toen ging het nog wel goed met hem. Maar toen we 5 minuten later de koffers hadden opgehaald en naar de uitgang wilden, wilde Yisak niet mee. Niet aan de hand, niet op zijn vader’s nek en ook niet bovenop het karretje met koffers. We wilden hem ook niet echt dwingen, want het leek ons vreselijk als hij huilend met de familie kennis zou maken. Uiteindelijk liepen wij heel langzaam richting deur en toen volgde hij ons wel. Maar hij kwam heel eenzaam en alleen door de deur heen. Gelukkig draaide hij daarna snel bij. Hij liet zich door alle opa’s en oma’s, tante, neefje Guido, en nichtje Celine verwelkomen en bewonderen, gaf iedereen een zoen, en na enige aarzeling en aanmoeding gaf hij zelfs hond Joeri een aai. We hadden het ontvangst comité bewust beperkt gehouden, om het niet te overdonderend te laten zijn voor Yisak. Maar we waren erg blij dat de kinderen Guido en Celine erbij waren. Zij braken de spanning door met Yisak en een ballon te gaan spelen, terwijl we koffie gingen drinken. Daarna gingen we met z’n allen naar huis. Daar was het heel feestelijk versierd. En Guido nam Yisak meteen mee naar boven om hem zijn kamertje te laten zien. Hij herkende het van de foto’s. Beneden had hij niet zoveel aandacht voor het huis, maar wel voor de potjes bellenblaas die klaar stonden. Al snel stonden de kinderen gezellig in de tuin bellen te blazen. Na kadootjes, koffie en taart, ging alle visite weer naar huis en bleven we met ons drietjes over. Alle drie waren we bekaf, en zijn we vrij snel alle drie in bed gekropen om een uiltje te knappen.
’s Middags ontdekte Yisak dat er een fietsje in de schuur stond en wilde dat natuurijk meteen uitproberen. Onze tuin is niet zo groot en loopt bovendien schuin af, dus het viel nog niet mee om er rondjes in te rijden, maar Yisak vond het geweldig. We moesten helpen sturen en af en toe een duwtje geven helling op, maar dat deden we maar al te graag, want wat keek hij blij op zijn ‘motor’, zoals hij zijn fiets noemt. Het is duidelijk dat hij nog nooit gefietst had, maar zich er wel erg op had verheugd (we hadden in het fotoboekje dat we hem hadden opgestuurd geschreven dat hij een eigen fietsje zou krijgen en dat wist hij donders goed).
Later die middag maakten we nog een tochtje met Yisak op de fiets naar de Albert Hein. Hij vond het geweldig. Toen we terug waren ging hij met een gieter en een poetslap helemaal uit zichzelf zijn fiets schoonmaken.
Ook de eerste Hollandse warme maaltijd ging goed naar binnen. We hebben een goede eter aan Yisak. Fijn hoor! Tot nu toe lust hij alleen geen komkommer. Nou, hij kan wel zonder.