Afscheid van moeder en oma

5 januari
Ten afscheid hadden we Yisaks moeder en oma mee uit eten gevraagd in een traditioneel restaurant met zang en dans. Samen met de familie van Amanuel en diens Ethiopische moeder en haar man.

Selamawit kwam netjes op tijd maar wist niet waar oma uithing. Oma had al drie dagen niet tegen Selawit gesproken. Het lijkt erop dat onze komst de vroegere conflicten over Yisak weer hebben aangewakkerd. De familie is er bovendien op tegen dat Yisak zijn vader ontmoet, terwijl Selamawit ervoor gezorgd heeft dat we morgen een afspraak hebben met zijn vader. Maar Yisak ervaart alle familieleden gelukkig als aardig.

Wij maakten ons dus een beetje zorgen of oma nog zou komen, maar Selamawit belde en belde en wist uiteindelijk te regelen dat oma met nichtje Deborah naar het restaurant toe kwam. Wij zaten inmiddels al te eten, maar het was fijn dat ze toch waren gekomen. Na een tijdje wilden ze naar huis en gingen we met z' n allen naar de uitgang. Toen bleek dat ze nog helemaal niet naar huis wilden, maar dat ze ons een kado wilden aanbieden. Ze hadden voor ons alle drie traditionele ethiopische kleding gekocht: een witte lange blouse met witte broek en turqoise giletje voor Yisak en Wouter, met bijpassende (maar helaas niet passende) witte sandalen. En een witte jurk en sjaal met turqoise borduursel en zowaar passende slippers. Dus wij die kleren zo veel mogelijk aangetrokken en toen gingen we weer het restaurant in, waar we natuurlijk bekijks hadden. We hebben wel een beetje dubbele gevoelens dat wij zo duur in de kleren gestoken worden door Yisaks familie, terwijl zijn moeder in kleding met gaten loopt. Maar we hebben een hoop lol gehad met die kleding in het restaurant. Bij de laatste dansen die er werdenopgevoerd, werden er 'vrijwilligers' uit het publiek gehaald, waarmee een traditionele trouwceremonie werd uitgevoerd. Wouter werd er natuurlijk uitgepikt in zijn mooie gewaad. Hij onderging het goed en blies uitbundig mee op de koperen toeter die hij in zijn handen kreeg. Tot grote hilariteit van ons natuurlijk.

Het afscheid was toch een moeilijk moment, maar het vooruitzicht morgen Yisaks vader te zien, maakte het toch wat dragelijker.